من از دنیای بی بنیاد و بی مقدار رنجیدم

ز بس دیدم جفا از یار و از اغیار رنجیدم

***

نمی جویم من از دنیا وفا وز دوستان خوبی

خدا داند که من از گیتی غدار رنجیدم

***

بگو بر می گسارنده که بد مستی کند هر شب

نگوید من ز دست ساقی هشیار رنجیدم

***

نخواهم راند پیش کس حدیث مهرورزی را

ز گفتن دم فرو بندم که از گفتار رنجیدم

***

یکی را دوستی کردم مرا پنداشت بی مقدار

من از آن دیو بی پروا و بدکردار رنجیدم

***

شنیدم دوستی کردن خرد افزون کند کردم

ولیکن دوست کرد از خود مرا افگار رنجیدم

***

بزد اولاف یکرنگی ندانستم که صد رنگ است

خطا کردم که گل نشناختم از خار رنجیدم

***

من از این چرخ گردنده خدا داند چه ها دیدم

از این رو من ز چرخ پست و کج رفتار رنجیدم

***

دریغا ای دریغا دوست ما را خوار می دارد

دگر از کرده و از گفته و پندار رنجیدم

***

گمان کردم به غمها او مرا غمخوار خواهد شد

رسید از او به این دلمرده صد آزار رنجیدم

***

اگر چه دوست از ما سرد دل شد از پس دیدار

ولیکن می نمی گویم که از دیدار رنجیدم