سلام وبلاگ نويس قديمي
اولش يادم نيومد اما يه دور که توي وبلاگت زدم و اون نوشته ي پروانه هاي شب نيمي ست از ادامه ي يک انسان... رو که ديدم يادم اومد!!حوش اومدي!اميدوارم اين بار مستحکم تر و مصمم تر از قبل ادامه بدي!
پست جديدت رو دوست داشتم!قشنگ بود و دل نشين!هم شعر و هم تکمله اي که در پايين آورده بودي!
راستي بين خودمون بمونه!من به دو سال که سهله به 4چهار يا پنج سال قبلم هم که نگاه مي کنم حاصلي جز هيچ نمي بينم!!کاش يه روز نه من نه تو نه هيچ کس ديگه تو گذشته ش اين هيچ لعنتي رو نبينه!